Umutlarımda Türkiye Var Benim

Umutlarımda Türkiye var benim. 

Bir ülkeyi sevmek, geçmişini, geleceğini sevmektir, anayı, babayı, kardeşi, yari sevmektir.

Annem ninnisiyle uyuttu beni sende, kardeş olmayı, dost olmayı öğrettin, biliyorsun sende öğrendim okumayı yazmayı, sende besleyip büyüttüler beni, yine sende öğrendim düşünmeyi, bağımsızlığı ve hür yaşamayı, çok güzel sevdim be, sevildim de üstelik.

En güzel şiirler, türküler sana yazılsın, yeter ki, ben dinlerim. Sende tattım acıyı, hüznü, biliyorsun işte ilk kalp çırpıntılarımı..

İşte böyle benim Umutlarımda Türkiye, varsa varım yoksa yok.

Şair Şakir Gürhan'ın duygu yüklü muhteşem 'Ben Anadoluyum' şiirini buraya ekliyorum. 

Bir yanımdan şafak sökerken bir baştan bir başa

Her gün selam veriyor güneş kurda kuşa.

Dört mevsim bir yaşarım, yok cihanda böyle eş,

Akşam sefasında ufuklardan batıyor güneş.

İşte ben Anadoluyum, yiğidim çatıktır kaşım,

Bir babanın öz oğluyum, yedi kardaşım.

Yedi oğlum var biri Aras’tır, bir ucunda serhat,

Bir kızım var Dicle’dir, bir oğlum var Fırat,

İki ikizim var Seyhan, Ceyhan kıskançlık verirler yada,

Her nesneye can verirler, yeşil Çukurova’da.

Bir oğlum var, uzun boyludur rengi kızıl ya,

Bir kızım vardır, kaşları hilaldir adı Sakarya.

İşte benim ben, ben Anadoluyum.

Ben Türk’üm, Kürdüm, Zaza’yım, Lazım, Çerkez’im, Dadaşım.

Dedik ya bir babanın öz oğluyum, yedi kardaşım.

Ben Kara denizde Lazım Hazar denizinde Abazım,

Bir elimde kemençe bir elimde sazım.

İşte benim ben, ben Anadoluyum.

Ağrı Dağında güvercinim. Bitlis’te Ahlat, Van’da Gevaş’ım

Ben Bingöl dağlarında çobanım, Muş ile kardaşım.

Hakkari’de Ahmed-i Hani Feqiye Teyrana kuşum.

Ben Cizre yollarında Mem-u Zin ile yoldaşım,

Batman da petrol, Diyarbakır ovasında pamuk, Melik Ahmet dükkanın da kumaşım.

Siirt’te Koçero Mardin’de Süryani Antep’te Şahin, Urfa’da Halil-ul Rahman sofrasında aşım.

Ben Erzincan’da Terzi Baba Elazığ’da Gagoşum.

Ben Munzur’da alevi, Sivas’ta kızılbaşım.

İşte benim ben, ben Anadoluyum .

Ben Hatay da Arabım Habib-i Neccara yandaşım,

Ben Malatya, Adıyaman, ben Maraş’ım,

Ben Kayseri, Kırşehir, Kırıkkale, eğilmez başım.

Ben Yozgat, Tokat, Ankara vatan duvarında taşım.

Adana, Antalya, İzmir, Bursa’dan hoşum,

Sakarya, İzmit, İstanbul aşkıylan sarhoşum,

Egede efe Trakya’da Roman Marmara’da Mamoşum,

Ben Yurtta sulh Cihanda barışım,

Ben Kuranı Kerim in ışığında çağdaşım,

Ben Anadolu erenleri Mevlana, Yunus, Hacı Bektaş’ım,

Ey sevgili kendine gel ,sen bensin ben sizim.

Çanakkale’de yatan binlerce kefensizim.

Beni benden ayırmak ne mümkün,

Aynı bedenim, aynı kemiğim, aynı tırnağım, aynı dişim.

Ben anayım, ben babayım, ben dayı, yeğenim, ben eşim.

Ya Rabbi sana arzu-yu niyazım var ayırma beni haktan.

Ya rab koru beni düşmanlardan dış mihraklardan.

Otuz beş yıldır ne baharım var ne yazım, mevsimde kışım.

Ben üzgünüm, ben kırgınım, ben ağlayan gözlerde yaşım.

Ben GÜRHAN’ım, garip ozanım, bu topraklarda vatandaşım.